Roy Otten, boksen met scholieren op zijn ‘afscheidstoernee’ Foto Sandra Peerenboom

Daverend afscheid wijkagent Roy Otten

Onder meer een eigen boom in het Burgemeester Van Zwietenpark en een massale ode van alle basisscholieren uit de wijk. Roy Otten (43) kreeg donderdag 20 mei na bijna elf jaar als wijkagent een overdonderend afscheid van ‘zijn’ Maaspoort. Hij stapt over naar een ander onderdeel binnen het politiekorps Oost-Brabant, de recherche, een lang gekoesterde wens. Zijn collega in de wijk, Mandy van Os, is onlangs vertrokken naar Tilburg en hun opvolgers Khadija ‘Katja’ Erradi Ouazanni en Olaf Brocks zijn al begonnen als nieuwe wijkagenten.

De entree van de Maaspoort donderdagochtend Foto Sandra Peerenboom

Roy stapt bewust over naar recherche. Hij wilde dat al lang graag, maar makkelijk is de stap desondanks niet geweest. Roy: “Ik ben niet over een nacht ijs gegaan, want ik heb mij van begin af aan thuis gevoeld in de wijk en voelde mij ook volledig geaccepteerd door de bewoners. We hebben hier voor mijn gevoel samen met de gemeente veel kunnen doen voor Maaspoort en haar bewoners. Er staat hier een mooi jongerencentrum en ik ben vooral trots op het buurt preventieteam, wat wij als wijkagenten mede vorm hebben gegeven. Dat zijn onze ogen en oren in de wijk.”

Stap in carrière
“Het is een totaal andere tak van sport waar ik vanaf nu mee te maken krijg. En mijn werkgebied wordt een stuk groter dan hier het geval was. Wel een stap in mijn carrière, die ik met overtuiging maak. Net zoals ik altijd in de Maaspoort met overtuiging en beleving heb gewerkt. Veel ongelooflijk leuke mensen leren kennen. Met hartverwarmende projecten bezig geweest en we hebben ook altijd het gevoel gehad, dat we een toegevoegde waarde hadden voor de bewoners. Dat is vandaag nog eens bevestigd, want dit was enorm en heel warm.”

Het afscheid was donderdag zelfs emotioneel. Roy werd overdonderd. Het kwam als een volslagen verrassing. Zijn leidinggevende had hem woensdag geappt met het verzoek donderdagochtend zijn motorpak aan te trekken. “Toen dacht ik ‘gaan we een onverwachte verkeerscontrole houden?’. Maar toen ik op de motor de wijk binnen reed, kreeg ik al een vermoeden, want daar stond een groot elektronisch verkeersbord met de tekst ‘Roy bedankt’. Vanaf dat moment pakte de wijk groots uit. Het werd me soms teveel.”

De emoties kwamen ook doordat Roy voor zichzelf herinneringen ophaalde aan zijn twee jaar geleden na een kort ziekbed overleden collega Turgay Aslan. “Hij was niet alleen een fantastische collega, maar ook mijn maatje”, zegt de oud-wijkagent. “Dat was toen een enorme klap, want hij was me heel dierbaar. Nu kwam dat weer binnen en tussen alle leuke momenten van deze dag door moest ik aan Turgay terugdenken.”

Gedicht Ronnie van Gaal
Na zijn ‘ontmoeting’ met het verkeersbord werd Roy naar het Van Zwietenpark geleid waar een delegatie onder leiding van wijkmanager Ronnie van Gaal hem opwachtte. Van Gaal was enkele jaren een prima partner voor de wijkagenten. Ze hebben samen veel activiteiten opgezet en ondersteund. Roy Otten: “Wij beschouwden Ronnie als een directe collega. Een perfect klankbord en een prettige vent om mee te werken.” Ronnie bedankte Roy met een gedicht waar Roy bijna rode wangen van kreeg.

Na het Van Zwietenpark ging Roy met zijn motor een rondje maken langs de basisscholen in Maaspoort, waar hij door honderden leerlingen op uitbundige wijze uitgeleide werd gedaan. Roy: “Op alle scholen hadden de kinderen iets bijzonders georganiseerd. Meefietsen met de motor, een erehaag, boksen. Leuke verrassingen. Enthousiaste kinderen. Dat is al een beloning op zich.”

Na het bezoek aan de scholen vertrok Roy naar SCC De Schans waar een coronaveilige ontmoeting op het programma stond met diverse Maaspoort-bewoners waar Roy de afgelopen jaren mee te maken heeft gehad. Een soort staande afscheidsreceptie. Daarna werd de afscheidstoer afgesloten in het Van Zwietenpark waar een onlangs geplaatste treurwilg werd onthuld als de Roy Otten wilg. Roy, lachend: “Een treurwilg vanwege het verdriet over mijn vertrek.”

Roy: “Het was allemaal hartverwarmend. De mensen hebben zich ongelooflijk ingespannen. Fantastisch wat ze hebben neergezet. Soms leek het mij iets teveel eer, maar het is wel prachtig als de mensen zo over je denken. Dat geeft een goed gevoel met betrekking tot alle jaren, die ik hier werkzaam ben geweest. Ik zal mijn tijd in de Maaspoort nooit vergeten.”